Eğer te’assub ve inâd ile söylemedi ise de, hadîs-i şerîfe ne cevâb verecek ki, Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem”, (Bir kimse, hangi millete benzemeğe özenirse, o da onlardan olur!) buyuruyor. Bu kimse, (Töhmet getirecek, şübhe uyandıracak yerlerden ve şeylerden kaçınınız!) meâlindeki âyet-i kerîmesinin tehlükesinden kendini nasıl kurtaracak? Eğer, Şeyhayn hazretlerinin, ya’nî Ebû Bekr ile Ömerin “radıyallahü anhümâ” üstünlüklerine inanmıyorsa, Ehl-i sünnetden ayrılmış, şî’î olmuşdur. Eğer Osmân ile Alîyi “radıyallahü anhümâ” sevmek lâzım olduğuna inanmıyorsa, yine doğru yoldan sapmışdır. Doğru yoldan çıkmış olan bu hatîbin Kişmirli olduğunu sanırım. Bu pisliği, Kişmirin sapıklarından almış olmalıdır.

O adam şunu bilsin ki, Şeyhaynın “radıyallahü teâlâ anhümâ”, bu ümmetin en yükseği olduğuna, Sahâbe-i kirâmın ve Tâbi’în-i i’zâmın hepsi inanmış ve her vesîle ile bunu bildirmişlerdir. Bunu, büyüklerden çoğu bize haber vermişdir. Bunlardan biri, imâm-ı Muhammed Şâfi’îdir “rahime-hullahü teâlâ”. İ’tikâdda mezhebimizin iki imâmından biri olan Ebül Hasenil Eş’arî “rahime-hullahü teâlâ” buyuruyor ki, bu ümmetin en yükseği, Ebû Bekr, ondan sonra Ömer “radıyallahü anhümâ” olduğu muhakkakdır. İmâm-ı Alî “radıyallahü anh” halîfe iken, kendini seven büyük bir kalabalık içinde, (Biliniz ki, bu ümmetin en yükseği Ebû Bekr, ondan sonra Ömer “radıyallahü anhümâ”dir) buyurduğunu, imâmı Zehebî “rahmetullahi aleyh” söylüyor. Ve (Bunu imâm-ı Alîden “radıyallahü anh” işiten seksenden ziyâde kimse bize haber verdi diyerek, bunlardan çoğunun ismlerini de bildiriyor. Allahü teâlâ, râfızîlerin cezâsını versin ki, bunu bilmiyorlar) diyor. Allahü teâlânın kitâbı Kur’ân-ı kerîmden sonra, dîn-i islâmın en kıymetli kitâbı olan (Buhâriyyi şerîf) de, İmâm-ı Muhammed Buhârî “rahimehullahü teâlâ” diyor ki: İmâm-ı Alî “radıyallahü anh” buyurdu ki, (Resûlullahdan “sallallahü aleyhi ve sellem” sonra, bu ümmetin en iyisi, yükseği Ebû Bekr, ondan sonra Ömerdir “radıyallahü anhümâ”. Onlardan sonra da bir başkasıdır). Oğlu Muhammed bin Hanefiyye (O da sensin) dedikde, ben de, müslimânlardan biriyim, buyurdu.

İşte, imâm-ı Alîden ve Sahâbe-i kirâmın “radıyallahü anhüm” ve Tâbi’în-i izâmın büyüklerinin çoğundan bunun gibi haberler gelmiş ve her tarafa yayılmışdır. Bunlar karşısında da, inanmamak, yâ koyu câhillik veyâ kuru inâdcılıkdır. O insâfsız hatîbe demeli ki, bize Peygamberimizin “sallallahü aleyhi ve sellem” Eshâbının “radıyallahü anhüm” hepsini sevmek ve hiçbirini incitmemek emr olundu. Hazret-i Osmân ile hazret-i Alî “radıyallahü anhümâ” de Eshâbdandır. Onların büyüklerindendir. Peygamberimizin “sallallahü aleyhi ve sellem” dâmâdlarıdır.