Alî — Senin önünden giremem. Çünki, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” (Yâ Rabbî! Beni ençok seven ve eshâbımın en iyisi kimdir?) dedi. Cenâb-ı Hak (Yâ Muhammed “aleyhisselâm” Ebû Bekr-i Sıddîkdır) buyurdu.
Ebû Bekr — Ben senin önüne geçemem. Çünki, Resûl “aleyhisselâm” (İlmi bir kimseye veririm ki, Allahü teâlâ, onu sever. Ben de onu çok severim) buyurdu. İlm şehrinin kapısı, sen oldun.
Alî — Senin önünde gidemem. Çünki, Resûl “aleyhisselâm” (Cennetin kapıları üzerinde, Ebû Bekr habîbullah yazılıdır) buyurdu.
Ebû Bekr — Senin önüne geçemem. Çünki, Resûl “aleyhisselâm” Hayber gazâsında, bayrağı sana verip(Bu bayrak, melik-i gâlibin, Alî bin Ebî Tâlibe hediyyesidir) buyurdu.
Alî — Senin önüne nasıl geçebilirim? Çünki, Resûl “aleyhisselâm” (Yâ Ebâ Bekr! Sen benim gören gözüm ve bilen gönlüm yerindesin) buyurdu.
Ebû Bekr — Senin önüne geçemem. Çünki, Resûl “aleyhisselâm” buyurdu ki (Kıyâmet günü, Alî Cennet hayvanlarından birine binmiş olarak gelir. Cenâb-ı Hak buyurur ki, yâ Muhammed “aleyhisselâm”!Senin baban İbrâhîm Halîl, ne güzel babadır. Senin kardeşin Alî bin Ebî Tâlib ne güzel kardeşdir).
Alî — Senin önüne geçemem. Çünki, Resûl “aleyhisselâm” buyurdu ki (Kıyâmet günü, Cennet meleklerinin reîsi olan Rıdvân adındaki melek Cennete girer. Cennetin anahtarlarını getirir. Bana verir. Sonra, Cebrâîl aleyhisselâm gelip, yâ Muhammed, Cennetin ve Cehennemin anahtarlarını, Ebû Bekr-i Sıddîka ver. Ebû Bekr, istediğini Cennete, dilediğini Cehenneme göndersin der).
Ebû Bekr — Senin önünden giremem. Çünki, Resûl “aleyhisselâm” buyurdu ki (Alî kıyâmet günü benim yanımdadır. Havz ve Kevser yanında, benimledir. Sırât üzerinde benimledir. Cennetde benimledir. Allahü teâlâyı görürken, benimledir.)
Alî — Senden önce giremem. Çünki, Resûl “aleyhisselâm” (Ebû Bekrin îmânı, bütün mü’minlerin îmânları toplamı ile dartılsa, Ebû Bekrin îmânı ağır gelir) buyurdu.
Ebû Bekr — Senin önüne nasıl geçebilirim? Çünki, Resûl “aleyhisselâm” (Ben ilmin şehriyim. Alî, bunun kapısıdır) buyurdu.
Alî — Senin önünden nasıl yürüyebilirim? Çünki, Resûl “aleyhisselâm” (Ben sâdıklığın şehriyim. Ebû Bekr, bunun kapısıdır) buyurdu.
Ebû Bekr — Senin önünden geçemem.