Bu şanlı islâm devletlerinden olan Endülüs Emevî devletinden kalan eserler [vahşî ispanyolların yakıp yıkmaları ve pek çoğunu yok etmelerine rağmen] İspanyada ve Osmânlı devletinin[1] mi’mârî, hukûkî ve edebî eserleri, Avrupa, Asya ve Afrika kıt’alarında hâlâ mevcûddur.

Yine bu risâlede (İslâmiyyet, müslimânların güç ve kuvvet sâhibi olmalarını emr etmekdedir. Bunun için, hakkâniyyet sâhibi ve Allahü teâlâya yaklaşmak isteyen kimseler yerine, kuvvet ve dünyâ servetine düşkün olan kimseler arasında yayılıp, onları kendilerine bağladı. Bunun için, islâmiyyete tâbi’ olanlar, yalnız ma’nevî bir dîne bağlanan kimseler gibi olmadı. İslâm dîni, başından beri bozuk ve karışık bir hâlde bulunmuşdur. Hâlbuki hıristiyanlık, mücerred mukaddesliği ile, kendisine inananları devlet ve dünyâ azametinden sakındırmışdır. Hıristiyanlar, başından beri, çeşidli müşkillerle karşılaşmış ve düşmanların kahr edici saldırılarına uğramışlardır. Böylece, dünyâ çıkarları ve menfe’at peşinde koşanların, hıristiyanlığa girmelerine mâni’ olmuşdur) demekdedir.

CEVÂB: İşin aslı, papazın yazdıklarının temâmen tersinedir. Hicretden önce Mekke-i mükerremede îmâna gelen Eshâb-ı kirâm içerisinde, kuvvet ve dünyâ servetine düşkün hiç kimse yokdu. Çoğu fakîr ve za’îf kimseler idi. İslâmiyyete düşman olan, Kureyşin ileri gelenleri ise, zengin, kuvvet sâhibi ve dünyâya düşkün kimseler idi. Matta İncîlinin yirmialtıncı bâbında yazılı olduğu gibi, Îsâ aleyhisselâm, hıristiyanların inançlarına göre, ölmeden bir gün evvel havârîler ile yehûdîlerin fısh bayramındaki son akşam yemeğini yidikden sonra, onlara kendinin öldürüleceğini ve içlerinden birisinin kendini yehûdîlere haber vereceğini söylemesi üzerine, aralarında bu hâinliği kimin yapacağı husûsunda havârîlerin kalblerine korku düşdü. Îsâ aleyhisselâm, yehûdîler tarafından yakalanmasından sonra, yanında bulunan havârîler, kendisini terk edip ayrıldılar. Îsâ aleyhisselâmın en yakın dostu olan Petrus, o gece horoz üç def’a ötünce, üç def’a Îsâ aleyhisselâmı tanıdığını inkâr etdi.

Peygamberimizin “sallallahü aleyhi ve sellem” hayâtında, Eshâb-ı kirâm arasında kabîle reîsleri, kavminin ileri gelenleri ve zenginler de var idi. Onlardan böyle edeb ve îmâna uygun olmıyan bir tehlüke meydâna gelmedi. Çünki bunların islâmiyyeti kabûl etmeleri geçici olan dünyâ malı için olmamışdı. Eshâb-ı kirâmın hepsi, dîn-i islâm uğruna mallarını ve canlarını seve seve fedâ etdiler.

—

[1] Osmânlı devleti 699 [m. 1299] da kuruldu. 1340 [m. 1922] de inkirâz etdi.