Biz dâimâ düşmanların hücûmuna uğrayabilirdik. Onun muhâliflerine karşı, parayla aldığım câsûslar koydum. Düşmanları ona bir zarar yapmak istediğinde, onlar beni haberdâr ediyor, ben de, zararlarını te’sîrsiz hâle getiriyordum. Bir sefer, düşmanların onu öldürmek istedikleri haberini aldım. Hemen, onların hâzırladıklarına mâni’ olmak için, gerekli tedbîrleri aldım. İnsanlar, düşmanlarının Muhammede böyle bir şey yapmak istediklerini duyunca, onlardan nefret etmeğe başladılar. Böylece, kazdıkları kuyuya kendileri düşdüler.

Necdli Muhammed, plânın her altı maddesini icrâ edeceğini bana va’d etdi ve (Şimdilik, bunlardan ancak bir kısmını yerine getirebilirim) dedi. Bu sözünde haklı idi. O zemân, hepsini yapması gayr-ı mümkin idi.

Kâ’benin yıkdırılmasını çok zor buluyordu. Ayrıca, onun bir put olduğunu açıklamakdan da vazgeçdi. Tahrîf edilmiş bir Kur’ân neşr etmeği de red etdi. Bu husûsda, en çok Mekkedeki Şerîflerden ve İstanbuldaki hükûmetden korkuyordu. Bana, (Bu iki husûsu açıkladığımız takdîrde, kuvvetli bir ordunun hücûmuna ma’rûz kalacağız) dedi. Onun ma’zeretini kabûl etdim. Zîrâ, doğru söylüyordu. Şartlar müsâid değildi.

Birkaç sene sonra, müstemlekeler nezâreti, Der’iyye emîri Muhammed bin Sü’ûdu da safımıza çekmeğe muvaffak oldu. Bana bunu haber vermek ve her iki Muhammedin arasında muhabbet ve muâveneti te’sîs etmek için, bir haberci gönderdi. Müslimânların kalblerini ve i’timâdlarını, dînî yoldan te’mîn için, Necdli bizim Muhammedden, siyâsî yoldan te’mîn için de, Muhammed bin Sü’ûddan istifâde etdik. Târîh isbât etmişdir ki, dîne istinâd eden devletler dahâ uzun ömürlü ve dahâ nüfuzlu ve heybetli olurlar.

Böylece, devâmlı, kuvvetlendik. (Der’iyye) şehrini merkez yapdık. Din olarak da, yeni(VEHHÂBÎLİK) dînini te’sîs etdik. Nâzırlık, yeni vehhâbî hükûmeti gizlice destekliyor ve takviye ediyordu.