Rivâyet edilir ki, hazret-i Mürtezânın “radıyallahü teâlâ anh” babası Ebû Tâlibin dokunmasına ma’nî olmasının sebebi, önce kendisine Resûlullahın “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” dokunmasını istemesi idi. Annesini emmesinden imtinâ etmesinin maksadı bu idi ki, önce Resûlulahın mubârek ağız suyundan emmekdi. Kıt’a:

Katre katre ma’rifet şerbetini,
O deryâdan iktisâb etdi.
Feyz-i Hak o hilâli etmeğe Bedr,
Kâbil-i nûr-ı âfitâb etdi.

Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” bir leğen hâzırlayıp, hazret-i Alînin “radıyallahü teâlâ anh” yıkanmasına bizzat meşgûl oldular. Sağ tarafını yıkayınca çocuk sol tarafa dönerdi. Hazret-i Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” bu hâli görünce, ağlamağa başlardı. Fâtıma dedi ki, ey oğul, ağlamanızın sebebi nedir? Buyurdu ki, (Ey Fâtıma! Bu çocuğu önce ben yıkadım. Bu çocuk beni ömrümün nihâyetinde [vefât edince] yıkar. O zemân ben de sağ tarafımdan sol tarafıma kendiliğimden dönerim!) Hazret-i Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” onun terbiye olmasında çok gayret sarf edip, ilkbehâr bulutu gibi o goncaya kol-kanat gerdi. Mürtedâ beş yaşına girdikde, Hîcâz memleketinde az yağmur sebebi ile kıtlık oldu. Gıdâ yokluğundan halk sıkıntıya düşdü. Ebû Tâlibin çoluk-çocuğu çok idi. Bir gün hazret-i Resûl-i ekrem “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” Abbâsa “radıyallahü teâlâ anh” buyurdu ki: Ey amcam, sen zenginsin! Ebû Tâlib amcam, fakîr ve çocukları da çokdur. Münâsibdir ki, kıtlık geçinceye kadar herbirimiz Ebû Tâlibin çocuklarına bakalım. Ona ma’îşet husûsunda yardım edelim. Berâber Ebû Tâlibin huzûruna gelip, durumu söyledikde, Ebû Tâlib dedi ki, Ukayli benim ile bırakınız. Diğerlerini siz bilirsiniz! Hazret-i Abbâs, Ca’fer-i Tayyârı “radıyallahü anhümâ” alıp, hazret-i Fâhr-i âlem “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” Aliyyül Mürtedâyı “kerremallahü vecheh” kabûl kılıp, hazret-i Alî Onun kefâletinde oldu. Hazret-i Cebrâîl aleyhisselâm da’vete ruhsat müjdeci getirinceye kadar, yanında kaldı. Hazret-i Ebû Bekrden sonra hazret-i Alî îmân getirdi.