Âlimlerden ba’zısı buyurmuşlar ki, bu âyet-i azîme; hazret-i Alî, hazret-i Mu’âviye, hazret-i Talha, hazret-i Zübeyr ve hazret-i Âişe-i Sıddîkanın “radıyallahü teâlâ anhüm ecma’în” üstünlüklerini bildirmek için nâzil olmuşdur.

5– Allahü tebâreke ve teâlâ hazretleri buyurdu ki; (Ey mü’minler! Resûlullaha münâcât etdiğiniz vaktde, önce sadaka veriniz! Bu sizin için hayrlıdır. Nefslerinizi şübhe ve mal sevgisinden en iyi temizleyicidir. Eğer sadaka verecek birşey bulamazsanız, Allah gafûr ve rahîmdir.) [Mücâdele sûresi 12.ci âyet-i kerîme meâli.] (Münâcât; bir arzûyu gizli olarak söylemekdir.) Mücâhid buyurdular ki, hiçbir kimseye, bu âyet-i kerîme ile amel etmek, ittifak düşmedi. Hazret-i Alî bin Ebî Tâlib, bu fermân nâzil oldukdan sonra ne zemân Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” hazretleri ile münâcât etmek istese idi, bir sadaka verirdi. İbni Ömer “radıyallahü teâlâ anhümâ” hazretleri se’âdet ile buyurdular ki, Emîr-ül mü’minîn Alî “kerremallahü vecheh” hazretlerinde üç nesne var idi ki, onlardan biri bende olaydı, bana kırmızı tüylü ve siyâh gözlü develerden sevgili olurdu. O şeylerden birincisi, Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” hazretleri kendi kerîmeleri Fâtıma-tüz-zehrâ “radıyallahü teâlâ anhâ” hazretlerini ona verdi. İkincisi, Hayber gününde feth için bayrağı ona verdi. Üçüncüsü, necvî âyet-i kerîmesi ile; [(Resûlüme bir şey söyliyeceğiniz zemân, önce sadaka veriniz!) âyet-i kerîmesi ile] o amel etdi. Derler ki, Alînin “radıyallahü teâlâ anh” bir dinâr altını vardı. Onu on dirheme ayırdı. On dirhemi tasadduk etdi. Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” hazretlerinden on mes’ele süâl etdi. Dedi ki: (Yâ Resûlallah! Allahü tebâreke ve teâlâ hazretlerine nasıl ibâdet edeyim.) Buyurdular ki: (Sıdk ve safâ ile!) Dedi ki: (Yâ Resûlallah! Hak sübhânehü ve teâlâ hazretlerinden ne isteyeyim.) Buyurdular ki, (Dünyâda ve âhıretde âfiyet ve magfiret iste.)Dedi ki: (Yâ Resûlallah! Benim üzerime ne lâzımdır.) Buyurdular ki: (Allahü teâlâ ve tekaddesin buyurduğunu tutmak ve Resûlünün buyurduğunu tutmak.) Dedi ki: (Yâ Resûlallah! Ne edeyim ki, benim kurtuluşum onda olsun.) Buyurdular ki: (Halâl yi ve doğru söyle!) Dedi ki: (Yâ Resûlallah! Râhat ne şeydedir.) Buyurdular ki: (Allahü tebâreke ve teâlâ hazretlerinin dîdârında.) Dedi ki: (Yâ Resûlallah! Fesâd nedir.) Buyurdular ki: (Kâfir olmak. Hak sübhânehü ve teâlâ hazretlerine şirk koşmak). Dedi ki: (Yâ Resûlallah! Vefâ nedir.)