Şebde [gecede] yıldızlar gibi saf saf gelür,
Kim giyimli toz içinde berk vurur.

Çün yehûdîler bakar onu görür,
Kim, bu asker böyle düzenli durur.

Bu tertîb, bu envâr ve bu zînet,
Yehûdî gönlüne saldı hezîmet.

Dilediler dönüp kaçmak hisâra,
Ona da etmediler cesâre [Ona da cesâret edemediler].

Çün işitdi, Dâvüd-ı Şa’yâ bunu,
Kim dönerse, boynuna dedi, kanı [boynunu vururum].

Korkmayınız ben olayım size dımân,
Öldürürüm de vermezem emân.

İşbu denli bâgîye de ne cevâb,
Yalnız kim vereyim buna cevâb.

Olmadı ceng ol gün akşam oldu der,
Kondu askerler yerlerini aldılar.

Müslimânlar sabâha dek kıldı nemâz.
Etdiler Allaha çok, dürlü niyâz.

Çün sabâh oldukda etdiler nidâ,
O ezândan göklere erdi sadâ!

Korkdu kâfirler kamu andan hemîn,
Çünki kıldılar nemâzı mü’minîn.

Durdu, bindi her birisi atına,
Geldi ulular Resûlün katına.

Yâsadılar [yerleşdirdiler] askeri hoş meymene [sağ kanat],
Meysere [sol kanat] kalbu cenâh durdu yine.

Meymene ucunda Ammârı koydu,
Pes Alîye ortada dur sen dedi.

Kendisi birkaç sahâbi ile bile,
Bir yüce yerde durdular bile.

Askerini yerleşdirdi kâfir de,
Dizdiler sağın solun onlar da.