te’dîb

1.Terbiye etme, edeblendirme. (Bkz. Edeb)

Kişinin çocuğunu te’dîb etmesi, sadaka vermesinden daha hayırlıdır. (Hadîs-i şerîf-Tirmizî)

Rabbim beni en güzel bir edeb ile te’dîb etti. (Hadîs-i şerîf-Mektûbât-ı İmâm-ı Rabbânî)

2. Suçluyu cezâlandırma.