Bunun için, insanlara gelen ve gelecek olan bütün derd ve belâlara katlanması lâzım idi. Nitekim hepsine katlandı. Onun için, Cehenneme de girdi ve azâb olundu. Cehennemden çıkarken, kendisinden önce Cehenneme girmiş bulunanların hepsini de berâber çıkardı) demişdir. Bu husûsda hıristiyan fırkaları arasında i’tikâd farklılıkları vardır. Böyle inandıkları bir zâtı, her yerde, her an, hâzır ve nâzır, herşeye hâkim ve mâlik bir Allah kabûl etmekdedirler.]

Yuhannâ İncîlinin yirminci bâbının ondördüncü ve sonraki âyetlerinde, (Îsâ Mecdelli Meryeme göründü. Ve ona, bana dokunma! Çünki ben dahâ Babamın yanına çıkmadım. Fekat kardeşlerime [Havârîlere] git ve onlara söyle: Benim Babama ve sizin babanıza, benim Allahıma ve sizin Allahınıza çıkıyorum dedi) demekdedir.

Bu âyetlerden anlaşılıyor ki, Îsâ aleyhisselâmın kendine oğul ve Allahü teâlâya, Baba ta’bîrini kullanması yalnız kendisi için değildir. Konuşduğu şîvenin, lisânın bir husûsiyyeti olarak kullanılan, mecâzî bir ta’bîrdir. Bu sözün, zâhirî ma’nâsına göre, Îsâ aleyhisselâm, Allahü teâlâya oğul olmakda ise de, aynı âyetlerde, (Benim Allahım ve sizin Allahınız) diyerek, Allahü teâlâyı ma’bûd, ilâh tanımakdadır. Ayrıca, kendisi ile havârîleri bir saymış, ortak yapmışdır.

[(Benim babama ve sizin babanıza) dedikden sonra, bu sözünden maksad, benim Allahım ve sizin Allahınız demek olduğunu, tek bir Allahın kulları olduklarını söylemişdir. Böylece kullukda havârîler, Îsâ aleyhisselâma ortak olmuşlardır. Îsâ aleyhisselâm, Allahü teâlâ için, (Babama) demesinden, ilâh olarak kabûl edilirse, (Babanıza) dediği için de, havârîleri ona ortak birer ilâh kabûl etmek lâzım gelir. Îsâ aleyhisselâm hayâtda iken, havârîlerden hiçbiri onu bir ilâh, bir Allah olarak kabûl etmemiş, Allahın oğlu dememişdir. Bu vasf hıristiyanlara göre, öldükden ve göğe çıkarılmasından çok sonra kendisine verilmişdir. Bunlar da gösteriyor ki, Îsâ aleyhisselâm, Allah değildir. İbnullah, ya’nî Allahın oğlu da değildir. Ancak, Abdüllahdır. Ya’nî Allahın kuludur.]

Yuhannânın ondördüncü bâbının yirmisekizinci âyetinde, Îsâ aleyhisselâmın, (Baba benden büyükdür) dediği yazılıdır. Îsâ aleyhisselâm, Allahü teâlânın, kendisinden büyük olduğunu söylemekdedir. Hıristiyanların, Îsâ aleyhisselâma, Allahdır demeleri, açıkça görülen [ve bütün tahrîflere, teslîs inancının sokulmasına rağmen, bu günkü İncîllerin bildirdiği] bir hakîkati inkâr etmek olur.

[İncîl ibrânîceden yunanca ve lâtinceye terceme edilirken, çok yanlış ve anlamadan terceme edilmişdir.