Hülâsa, hulûl eden şey, hulûl etdiği mahalle muhtâcdır. [Bu ise, ilah için muhaldir.]

Hıristiyanlara göre, Allahü teâlâ maddedir ve cismdir. Çünki, Tevrâtda tekvînin birinci bâbının yirmiyedinci âyetinde, (Allahü teâlâ insanı kendi şeklinde yaratdığı için sever) demekdedir. Hattâ hıristiyanlar, kiliselerine çeşidli resmler, heykeller [putlar] yapıp onlara tapınırlar. (Allahü teâlâ göklerde oturur. Yer, Onun ayağının basamağıdır) diye inanırlar.

Allahü teâlâ, hıristiyanların bu i’tikâdlarından ve böyle şeylerin hepsinden münezzehdir. Bu husûs, Ehl-i islâm (müslimânlar) ile eski yunan felesofları arasında ittifaklıdır.

Böyle olduğunun delîlleri kelâm kitâblarında yazılıdır.

Yine hıristiyanlar, ([önceden zikr etdiğimiz gibi], Âdem aleyhisselâmdan meydâna gelen zelleden [hatâdan] dolayı, Îsâ aleyhisselâmın zemânına kadar, dünyâya gelen bütün insanlar ve bütün Peygamberler “aleyhimüsselâm”, [günâh kirine bulaşmış olduklarından] Cehennemde azâb olunacakları ve [hâşâ] Allahü teâlâ, bu büyük günâhı afv etmek için bir çâre bulamayıp, biricik oğlunu yehûdîler elinde çeşidli hakâret ve işkencelerle öldürtüp, sekiz gün Cehennemde yakdıkdan sonra, bunların afvına çâre bulduğu) inancındadırlar.

Müslimânların i’tikâdına [inancına] göre, Allahü teâlânın üzerinde bir hâkim ve Ondan hesâb soracak bir kimse yokdur. Allahü teâlâ gafûrdur, ya’nî afvı, mağfireti pek çokdur ve rahîmdir. Günâh işleyip, tevbe etmeden ölen bir kulunu dilerse afv eder, dilerse, günâhı kadar azâb eder. [Bütün kullarını afv edip, Cennetine koysa, ihsânına muvâfıkdır. Bütün kullarını Cehenneme atsa, adâletine muvâfıkdır.] Allahü teâlânın, kullarının afvına, biricik oğlunu katl etmekden başka çâre bulamadığı husûsu, çok garîb bir şeydir. Hâlbuki papazlar, köy köy dolaşıp hıristiyanların günâhlarını [belli ücret karşılığı afv etdim diyerek] afv etmekde, papalar da, Cennetin anahtarlarını cebine koymuş, tapusunu almış [gibi], Cennetden karış karış yer satmakdadırlar. [Papazların, bu işlere esâs aldıkları İncîl âyetlerini yukarıda bildirmişdik.]

Hıristiyanların Peygamberlere “aleyhimüsselâm” olan hurmetlerine [!] gelince, her bir Peygambere bir dürlü günâh isnâd ederler. Peygamberlere isnâd etdikleri bu çirkin şeylerin, en aşağı bir papaza dahî isnâd edilmesini câiz görmezler. Meselâ, Lût aleyhisselâmın [hâşâ] sekr hâlinde mubârek kızları ile zinâ etmesi, [Tekvin: 19-33, 34, 25] Yehûdânın gelini ile zinâ etmesi, [Tekvin: 38-13, …18] Dâvüd aleyhisselâmın Uryânın zevcesi ile zinâ etmesi, [II Samuel: 11-2, 3, 4] Süleymân aleyhisselâmın puta tapması iftirâları gibi.