Bu husûs, kitâbımızın dokuzuncu maddesinde îzâh edilmişdir.]

Petrusun Îsâ aleyhisselâma doğru, su üzerinde yürümesi, balığın ağzında akça, para bulunması, Pilatusun hanımının rü’yâsı, Îsâ aleyhisselâmın kıyâmında bütün azîzlerin mezârlarından kalkması, Îsâ aleyhisselâmın kabri başına muhâfızların konulması ve diğer ba’zı husûslar, sâdece Matta İncîlinde bulunup, diğer İncîllerde yokdur.

Dört İncîlin birçok mes’elelerde bir diğerine zıd ve muhâlif olmasından başka, her İncîlin içinde de birbirinden ayrı ve birbirini nakz eden nice mes’eleler de vardır. Buna misâl olarak:

1 — Matta İncîlinde Îsâ aleyhisselâm oniki havârîyi ilk def’a, dîne da’vet için vazîfelendirip gönderdiğinde, putperest tâifelerin ve Sâmiriyyelilerin şehrlerine gitmekden ve onlarla buluşmakdan men’ etdi. [Matta bâb on, âyet beş.] Dağdaki va’zında da, şâkirdlerine, mukaddes şeyleri köpeklere vermekden ve incilerini hınzırlara atmakdan men’ etdi. [Matta bâb yedi, âyet altı.] Yine aynı Matta İncîlinde, bu emrin tam tersi emr edilmekde, sekizinci ve yirmibirinci bâblarında, yehûdîlerin yerine putperestlerin dîne da’vet edilmesini istemekde ve yehûdîlerin îmânsızlıklarından da şikâyet edilmekdedir. Yirmidördüncü bâbın ondördüncü âyet ile diğer yerlerinde İncîl yeryüzünde bulunan kavmlerin, milletlerin hepsine ulaşdırılmadıkca, teblîg edilmedikce, dünyânın sonunun gelmiyeceği i’lân edilmekdedir. Yirmisekizinci bâbında ve başka yerde yalnız bir tek vaftîz ile, hiçbir fark gözetmeksizin başkalarını nasrânîliğe kabûl etmek için havârîlere tenbîh edilmekdedir.

2 — Sekizinci bâbda [âyet beş ve sonrası] Îsâ aleyhisselâmın yanına gelen yüzbaşı ile ilgili âyetler ile, onbeşinci bâbın yirmiikinci âyet ve devâmında anlatılan bir kadının hikâyesi arasında da ayrılık vardır. Zîrâ sekizinci bâbda anlatılan yüzbaşı putperest olduğu hâlde, Îsâ aleyhisselâm onun hasta olan hizmetcisine yardım eder. Fekat onbeşinci bâbda anlatılan Kenanlı kadın putperest olmadığı hâlde, önce Îsâ aleyhisselâm onu açıkdan red eder. Sonradan kadın yalvarınca, husûsî bir lutf şeklinde ona yardım eder.

3 — Yuhannânın yedinci bâbının başında bildirildiğine göre: (Îsâ aleyhisselâm Celîlede gezerken, yehûdîlerin Hayme [Çadır] Bayramı yakın idi. Kardeşleri ona hitâben: Buradan çıkıp Yehûdîyeye git ki, şâkirdlerin dahî yapdığın işleri görsünler.