Mevdûdî bir din adamı değildir. Bir siyâset adamıdır. Urdu dilinde akıcı bir kalemi vardır. Fekat, kitâblarının zararı, fâidelerinden büyükdür. Şerleri, hayrlarına gâlibdir. Bilhâssa urdu dilinde neşr etdiği kitâblarında, Eshâb-ı kirâma dil uzatmakdadır. Halîfe-i râşidînden olan hazret-i Osmânı lekelemekdedir. İslâmiyyetin ıstılâhlarını ve âyet-i kerîmeleri değişdirmekdedir. Selef-i sâlihîne hakâret etmekdedir. Bütün yazıları, mevkı’ ve koltuk kapmak arzûsunu açıkca göstermekdedir. Vehhâbîlerin kurmuş olduğu (Râbıtat-ül-âlem-il-islâmî) teşkilâtının a’zâları ve Necddeki, Riyâddaki mezhebsizler, Mevdûdîyi seviyorlar. Arabî kitâblarını dünyâya yayıyorlar.(Sarrâ’) sâhibi Kusaymî ve (Câmi’at-ül-Medîne) müderrislerinden Nâsır Albânî bunlardandır. Pâkistândaki din adamlarından Muhammed Zekeriyyâ da, önce Mevdûdînin yazılarını beğeniyordu. Sonra sapıklığını, dalâletini anlayınca, kendisine nasîhat mektûbu yazdı. Sonra, onun bozuk fikrlerini bildiren bir risâle neşr etdi. Doktor Abdürrazzâk Hezârevî Pâkistânî, bunu urdu dilinden arabîye terceme ve şerh ederek neşr eyledi. Bunu okuyanlar, Mevdûdînin fikrlerini iyi anlar. Fikrlerinin bir kısmı fıskdır. Bir kısmı bid’atdir. Bir kısmı ilhâddır. Bir kısmı dinde câhil olduğunu gösteriyor. Bir kısmı, din bilgilerini iyi kavrıyamadığını bildiriyor. Çeşidli yazıları birbirlerini nakz etmekdedir.

Hindistânda, her fırkadan, her mezhebden âlimler, 27 Şevvâl 1370 ve 1 Ağustos 1951 günü, toplanarak, Mevdûdînin ve kurmuş olduğu (El-Cemâ’at-ül-İslâmiyye)nin müslimânları helâke ve dalâlete sürüklediğine karâr verip bu fetvâyı kitâb ve gazetelerle neşr etdiler. (El-Üstâzül-Mevdûdî) kitâbından terceme temâm oldu. Pâkistân âlimleri de, Mevdûdînin dâl ve mudil olduğuna karâr vermiş, bu karâr, Ravalpindi şehrinde (Ahbâr-ül-cem’ıyye)de 22 Şubat 1396 [m. 1976] târîhinde yeniden neşr edilmişdir.

(El-meclis-ül’âlemî li-sıyânet-il-islâm) cem’iyyetinin 1409 [m. 1988] de Pâkistânın Keraçı şehrinde çıkardığı (Eş-şakîkân) kitâbında, Mevdûdînin ve Humeynînin sakalsız, başı açık resmleri var. Humeynînin Kur’ân-ı kerîme hakâret eden ve Peygamberleri küçülten ve Ehl-i sünnet olan müslimânların, yehûdîden ve hıristiyandan dahâ kötü olduklarını bildiren yazıları ve Mevdûdînin ve bunun kurduğu (Cemâ’at-i islâmiyye)nin mecmû’alarında Humeynîye medhiyeleri var. Bütün bunlar, Mevdûdînin de, râfızî olduğunu gösteriyor demekdedir. Mezhebsizler, Muhammed Abduhun, Mevdûdînin, Seyyid Kutbun ve râfızî babalarından Humeynînin propagandalarını yapıyor. Onların islâmiyyete aykırı yazılarını bir kahramanlık ve mücâdele olarak tanıtıyorlar.