Fekat, islâmiyyetin kâfir cem’ıyyetlerine ahkâm getirdiğini sanarak, çok feci’ bir fikr de yürütüyor. (İslâm, hükmünü kabûl etdirecek kudretde değildi) diyor. Bu kudretsizliğin Allahü teâlâya varacağını, küfre sebeb olacağını düşünemiyor. Hâlbuki, islâm, kâfirlere hiçbir hükm ya’nî emr ve yasak getirmemişdir. İslâm ahkâmı, müslimânlara ve müslimân olan cem’iyyetlere mahsûsdur. İslâm, kâfirlerden tek birşey istemekdedir. O da îmân etmeleridir. Zimmî kâfirlerin mu’âmelât ile mükellef olmaları, hükmen müslimân sayıldıkları içindir.

13 — Seyyid Kutb, kitâblı kâfir kadınları ile evlenmekde de kendi görüşlerini ileri sürmekde, müctehidlerle boy ölçüşmeğe kalkışmakdadır. Tefsîr yapmakda ve din kitâbları yazmakda tek sermâyesi, memleketi îcâbı arabî bilmesidir. Tek hüneri, iyi bir tercümân olabilen bu yazarın en büyük hatâsı, din bilgilerinde mukallid olduğunu anlıyamamış olmasıdır. Hâlbuki, nassları açıklamakda ve nass bulunmıyan bilgilerde, yalnız müctehidlerin görüşlerine değer verilir. Müctehid olmıyanların, ya’nî bizim gibi mukallidlerin görüşleri din bilgisi olamaz. Müctehidlerin görüşlerine uymıyan görüşler ileri süren din câhillerine (Dinde reformcu) veyâ (Zındık) denir. Bunlar, din adamı görünerek, perde arkasından dîni yıkmak istiyen kimselerdir. Hakîkî din adamı demek, uzun seneler dirsek çürütüp, müctehidlerin açıklamalarını, görüşlerini öğrenerek, bunları zemânındaki insanların anlayışlarına göre, aktaran, bildiren hâlis müslimân demekdir.

Seyyid Kutb, memleketi îcâbı arabcayı iyi bildiği için, kırk seneden beri incelediği ve hayrân olarak savunduğu sosyalist bilgilerini Kur’ân-ı kerîm ile karşılaşdırmağa kalkışdı. İslâm âlimlerinin kitâblarını okumadığı için ve Mısr mason locası başkanı Mehmed Abduhun te’sîri altında kalarak, ömrünün son yıllarında, mezhebsizliği ve vehhâbîliği tervîc eden kitâblar yazmağa başladı. [m. 1948] de çıkardığı (İslâmda Sosyâl Adâlet) kitâbı, bu yıkıcı, sapık fikrleri ile doludur. Kur’ân-ı kerîme sarılmalı diyerek, gençleri, kendi sapık fikrleri arkasında sürükledi. Keşki, kendi zemânında bulunan Abdülkâdir Udeh gibi ve Ahmed-i Advî Ezherî gibi, islâmiyyeti iyi incelemiş ve anlamış mücâhidlerin yazılarını okumuş olsaydı, Ehl-i sünnet âlimlerinin yüksekliklerini öğrenir, bunların biricik kurtuluş yoluna sarılmak se’âdetine kavuşabilirdi. Fekat, ona dîni bütün islâm âlimi diyenler de, (İlmî ve felsefî araşdırmaları, kendisine sarsılmaz bir îmân bahş etdi) sözünü gizliyememişler, onun îmânının, islâm bilgilerine değil, felsefî düşünceler üzerine kurulmuş, sapık bir yol olduğunu bildirmişlerdir.