Ehl-i sünnet âlimleri, Teblîg-i cemâ’atcıları red etmek, sapık olduklarını ortaya koymak için çok kitâb yazdılar. Onlar, bu kitâblara hiç cevâb veremedi. Abdül’Alîm Sıddîkî, İlyâsın ve hocalarının islâmiyyeti içerden yıkmakda olduklarını yazmakdadır. (El-müstened) ve (El-mütenebbî-ül-Kadyânî) ve (El-üstâz-ül-Mevdûdî) ve (Ed-devlet-ül-Mekkiyye) ve(Hediyyet-ül mehdiyyîn) kitâbının sonunda da uzun yazılıdır. Bu beş kitâb arabîdir. 1395 [m. 1975] senesinde İstanbulda Hakîkat Kitâbevi tarafından ofset yolu ile tekrâr basdırılmışdırlar.

İlyâs 1363 [m. 1944] de öldü. Yerine oğlu Muhammed Yûsüf geçdi. Yûsüf, 1335 [m. 1917] de Delhîde tevellüd ve 1394 de Lahorda vefât etdi. Delhîde defn edildi. (Hayât-üs-Sahâbe) ismindeki üç cild kitâbı 1395 [m. 1975] de türkçeye terceme ve neşr edilmişdir. Bu kitâbında Eshâb-ı kirâmı çok övmüş olduğundan, okuyanların takdîrlerini çekmekdedir. Fekat, (âyinesi işidir kişinin, lâfa bakılmaz) sözü meşhûrdur. Eshâb-ı kirâmın üstünlüklerine inanan ve onları seven kimsenin, onların yolunda bulunması lâzımdır. Onların yolu, Ehl-i sünnet âlimlerinin gösterdikleri yoldur. Eshâb-ı kirâmı sevmenin alâmeti, (Ehl-i sünnet)in dört mezhebinden birinin (Fıkh kitâbları)nı öğrenmek ve bu bilgilerin yayılmasına çalışmak ve bunlara uygun yaşamakdır. Muhammed Yûsüfün yerine Hindistânda Sehârenpur şehrindeki Mezâhir-i ulûm medresesinde hadîs muallimi olan şeyh İn’âm-ül-Hasen geçdi. Hindistânda Lucknow şehrinde 1310 [m. 1891] de kurulmuş olan (Nedvet-ül-ulemâ)nın emîri [reîsi] olan Ebül-Hasen Alî Nedvî, 1395 [m.1975] de Lucknowda basılmış (Ed-da’vet-ül islâmiyye) kitâbında, imâm-ı Rabbânî Ahmed Serhendîyi ve hizmetlerini övdükden sonra, 1246 da öldürülmüş olan İsmâ’îl-i Dehlevîyi ve 1320 de ölen Nezir Hüseyn Dehlevîyi ve hâcı İmdâd-ullahın halîfelerinden Muhammed Kâsım Nanawtavî tarafından 1288 [m. 1871] de kurulmuş olan Diyobend medresesini ve 1362 de ölen Eşref Alî Tehânevîyi ve teblig-i cemâ’ati ve kurucusu Muhammed İlyâsı çok medh ve senâ etmekdedir. Muhammed Kâsım Nanawtavî 1317 [m.1899] da öldü. İsmâ’îl-i Dehlevînin (Takviyet-ül-îmân) kitâbının 1396 [m. 1976] senesinde Pâkistânda basılmış olan (Takvîm-ül-beyân) adındaki fârisî tercemesini okuduk. İsmâ’îlin câhil olduğu kadar ahmak da olduğunu öğrendik. Hakkı bâtıla karışdırarak kötülemeğe uğraşan bir mezhebsiz olduğunu iyi anladık. Allahü teâlâ, müslimânları böyle sapık yazıları okumakdan, bunlara aldanarak, sonsuz felâkete sürüklenmekden muhâfaza buyursun! Âmîn.