Buna göre, bid’at sâhiblerinin, hak yolda bulunan müslimânlarla kardeş olabilmeleri için, bid’atlerini terk etmeleri ve sünnet-i seniyyeyi kabûl etmeleri lâzımdır. Bid’atlerinde devâm edip de, Ehl-i sünnet olan müslimânları kendileri ile kardeş olmağa çağırmaları, açık bir dalâlet, sapıklık ve çirkin bir hîledir. (Fetâvelharemeyn)den terceme burada temâm oldu. Bu kitâb arabî olup, İstanbulda ofset yolu ile basdırılmışdır. Kitâbın yazarı Ahmed Rızâ hân Berilevî “rahmetullahi aleyh”, 1340 [m. 1921] de Hindistânda vefât etmişdir.
60 — Dinde reformcular, islâmiyyetin bir emrini yok etmek isteyince, son koz olarak hadîs-i şerîflere saldırıyorlar. Bu emrin dayandığı hadîs mevdû’dur diyorlar. Bu sözlerine de inandıramıyacaklarını anlayınca, mevdû’ olmasa bile, za’îf hadîsdir, za’îf hadîsle hükm verilmez diyorlar. Meselâ, erkeklerin altın yüzük takması, harâmdır. Dinde reformcular, bunu bildiren hadîs za’îfdir. Altın yüzük harâm değildir diyorlar. Bu sözleri, kendilerini yalanlamakdadır. Çünki, za’îf hadîs ile hükm verilemiyeceğine göre, (Altın yüzük harâmdır) hükmü çıkarılmış olan hadîsin sahîh olması lâzım gelir. Doğrusu da budur. Ehl-i sünnet âlimleri, hadîs-i şerîfleri incelerken, kılı kırk yarmışlar, mevdû’ hadîslerin hepsini elemişlerdir. Farzları, halâl ve harâmları, yalnız sahîh ve meşhûr hadîslerden çıkarmışlardır. İbni Melek “rahmetullahi aleyh”, (Menâr şerhi) kitâbında, (Za’îf olan hadîs ile vücûb sâbit olmaz. Hadîs ve fıkh âlimlerince, sahîh olduğu anlaşılamıyan bir hadîs ile amel olunmaz) diyerek, bu hakîkati anlatmakdadır. İbni Âbidîn “rahmetullahi aleyh”, (Dürr-ül-muhtâr) hâşiyesinde abdesti anlatırken buyuruyor ki, (Müctehidin bildirdiği hükmlerin delîllerini, senedlerini aramak, mukallide lâzım değildir).
Ehl-i sünnet âlimlerine saldıran ve fıkh kitâblarına saygısız olan kimsenin mezhebsiz olduğu anlaşılır. Abdüllah bin Îsâ San’ânî “rahmetullahi aleyh”(Seyfülhindî fî ibâneti tarîkat-iş-şeyh-in-Necdî) kitâbında, sahîh hadîslere mevdû’ diyenlerin mezhebsiz olduklarını, Ehl-i sünneti yıkmağa uğraşdıklarını vesîkalarla isbât etmekdedir. Bu kitâbını 1218 [m. 1803] senesinde yazmışdır. Müderris seyyid Abdüllah efendi “rahmetullahi aleyh”(İrsalülmekal) kitâbında, hadîs-i şerîflere za’îfdir, mevdû’dur gibi iftirâ edenlere cevâb vermekde, bu yoldakilerin önderliğini yapan ibni Teymiyyeyi ve Şevkânîyi red etmekdedir.
(Usûl-i hadîs) denilen ayrı bir ilm vardır. Bu ilmde, (Mevdû’ hadîs) demek, uydurma hadîs demek değildir. Şimdi, bu ilmden haberi olmıyanlar, mevdû’ hadîsi, lügat ma’nâsı ile düşünerek, uydurma hadîs demek sanıyorlar.