5- Sükût eylemek.

Cum’anın müstehabı altıdır:

1- Râyiha-i tayyibe,

2- Misvâk,

3- Pâk libâs,

4- Tebkîr, [Tebkîr, Cum’a nemâzı için, câmi’e erken gitmeğe derler. Zemân-ı se’âdetde, Eshâb-ı kirâm “radıyallahü teâlâ anhüm ecma’în”, sabâh nemâzından sonra, dağılmayıp, Cum’adan sonra dağılırlardı. Bu ümmetden ilk terk olunan şey, tebkîr sünnetidir.]

5- Gusl etmekdir.

6- Salevât okumakdır.

Cum’anın mekrûhları beşdir:

1- Hatîb efendi hutbede iken selâm vermekdir.

2- Kur’ân-ı kerîm okumak.

3- Aksıran kimseye (Yerhamükellah) demek.

4- Yimek ve içmek.

5- Mekrûh olan her ameli işlemek. [Hatîb efendinin hutbeyi uzatması da mekrûhdur.]

Minârede okunan birinci Cum’a ezânından sonra, hatîb efendi, minberin yanında, Cum’anın ilk sünnetini kılar. Sonra minber önüne gelip, ayakda, kıbleye karşı, kısa düâ edip, minbere çıkar ve cemâ’ate karşı oturup, ikinci ezânı dinler. Sonra ayakda hutbeye başlar.

[Vehhâbî denilen kimseler, Ehl-i sünnet mezhebinde değildir. Mezhebsizdir. Bunlara(Vehhâbî) veyâ (Necdî) denir. Vehhâbîliği ingilizler kurdu. Abdülvehhâb oğlu Muhammed adındaki Necdli soysuz, câhil bir din adamı vâsıtası ile kurdular. Kitâblarında, vehhâbî olmıyan müslimânlara müşrik, kâfir diyorlar. Bunları öldürmek, kadınlarını, kızlarını, mallarını ganîmet olarak almak câizdir yazıyorlar. Bol para vererek, topladıkları mezhebsiz, câhil din adamlarını vehhâbî yaparak, her memleketde açdıkları, (Râbıta-tül’âlem-il-islâmî) ismindeki vehhâbî merkezlerine gönderiyorlar. Bunların islâmiyyete uymıyan yazılarını, [Dünyâ islâm âlimleri birliğinin fetvâsı diyerek] bütün islâm memleketlerine yayıyorlar. Her sene, hâcılara parasız dağıtıyorlar. Bu yazılardan birinde, (Kadınların Cum’a nemâzı kılmaları farzdır) diyor. Kadınları, kızları zor ile Cum’a nemâzına gönderiyorlar. Kadın, erkek karışık nemâz kılıyorlar. Bir yazılarında da, (Cum’a ve bayram hutbeleri, cemâ’atin anladığı dil ile okunur. Arabî okumamalıdır) diyor.