Ondan başkasından yardım istemek şirkdir. Fekat, Allahü teâlânın verdiği hakkı düşünerek, düâ etmek câiz olduğu bildirilmişdir. Allahü teâlâ, Peygamberleri “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât”, sâlih kulları ve fen adamlarını ve çeşidli madde ve kuvvetleri, iş, para ve makâm sâhiblerini, kendi yaratmasına sebeb kılmışdır. Bu sebeblere yapışmak ve Allahü teâlânın yaratmasını, bu sebeblere sarılmakdan beklemek câiz olur. Bunlar, Allahü teâlânın yaratmasına sebeb olarak bize kâfîdir, yetişirler demek iyi olur. Bunun içindir ki, derin tefsîr âlimleri, yukarıdaki âyet-i kerîmeyi (Allahü teâlâ ve yanındaki mü’minler, sana kâfîdirler)olarak açıklamışlardır.

Vehhâbî kitâbının da, üçyüzseksenbirinci sahîfesinde yazılı, imâm-ı Ahmedin ve Müslimin “rahime-hümallahü teâlâ”[1] Ebû Hüreyreden “radıyallahü teâlâ anh” bildirdikleri hadîs-i şerîfde, (Rubbe eş’asin medfû’un bil-ebvâbi lev akseme alellahi le ebirrehu) buyuruldu. Ya’nî sözlerine kulak asılmıyan nice kimseler görürsünüz ki, bunlar, birşey için yemîn etseler, Allahü teâlâ bu sevgili kullarının hâtırı için, o şeyi hemen yaratır. Bu hadîs-i şerîf, tesavvuf ilminin ve Rehber arayıp onun gönlünü kazanmağa çalışmanın doğru olduğunu gösteren vesîkalardan biridir. Bu hadîs-i şerîfe dayanarak, (Berîka) ve (Hadîka) kitâblarında, söylenilmesi yasak olan altmış sözün yirmiüçüncüsünde diyor ki, (Yâ Rabbî! Şu Peygamberin veyâ ölü yâhud diri sâlih, Velî, âlim kulunun hürmeti, senin ona ihsân etdiğin kıymeti hürmetine senden istiyorum) demek câiz, ya’nî halâl olduğu, (Bezzâziyye) fetvâsında yazılıdır. (Münye) kitâbından ve başka eserlerden anlaşıldığına göre, böyle düâ etmek müstehabdır. Birçok âriflerin talebesine, (Allahü teâlâdan birşey istiyeceğiniz zemân, benden isteyiniz! Allahü teâlâ ile aranızda, şimdi ben vâsıtayım) dedikleri kıymetli kitâblarında yazılıdır. Ebül-Abbâs-ı Mürsî “rahime-hullahü teâlâ”[2] talebesine, (Allahü teâlâdan birşey isteyeceğiniz zemân, imâm-ı Muhammed Gazâlînin “rahime-hullahü teâlâ” hurmeti için isteyiniz!) buyururdu. Bunlar, birçok kitâblarda ve meselâ (Hadîka) ve (Hısn-ül-hasîn)de yazılıdır.

21 –(Feth-ul-mecîd) kitâbının üçyüzseksenbeşinci sahîfesinde, (Din imâmlarının ictihâd yapmaları câizdir. Çıkardıkları hükmleri, delîlleri ile yazarlar. Bir kimse, eline geçen delîle, ya’nî âyete ve hadîse uymayıp, imâmının hükmüne uyarsa, bu kimse sapık olur. İmâm-ı Mâlik ve Ahmed ve Şâfi’î de böyle söyledi) diyor.

—

[1] Müslim 261 [m. 875] de Nişâpûrda vefât etdi.

[2] Ebül Abbâs Ahmed 686 [m. 1287] de vefât etdi.