Gözleri iyi oldu. Peygamberin hâtırı için, Allahü teâlâ şifâ ihsân eyledi. Vehhâbî kitâbı da, doksanbirinci sahîfesinde bunu yazıyor ve Buhârî ile Müslimin haber verdiklerini bildiriyor. Onsekizinci maddeyi okuyunuz.

4 -Yüzsekizinci sahîfesinde: (Tesavvufcular, şirk ve küfr üzeredir. Mürîd şeyhine tapınıyor. Şa’rânînin kitâbları, bu küfrlerle doludur. Hüseynin babasının ve çocuklarının ve Şâfi’înin, Ebû Hanîfenin ve Abdülkâdir-i Geylânînin[1] mezârlarını putlaşdırıyorlar. Onlara tapınıyorlar)diyor.

(Üsûl-ül-erbe’a fî-terdîd-il-vehhâbiyye) kitâbının üçüncü kısmında, fârisî olarak diyor ki:

Böyle inanan kimse, gâib olan, ya’nî yanında bulunmıyan bir kimseye, ismini söyliyerek seslenmek büyük şirk olur diyor. Böylece, Resûlullahın “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” mubârek rûhunun bile hâzır olacağını düşünerek seslenen kimse müşrik olur diyor. Yemenli Şevkânî de, (Dürr-ün-nadîd) kitâbında, (Mezârları büyük bilmek, kabrlere seslenerek, ihtiyâclarını istemek küfr olur) dedi. Yine o, (Tathîr-ül-i’tikâd) kitâbında da, (Melek, Peygamber veyâ Velî de olsa, ölüye yâhud gâib olan diriye böyle seslenen müşrik olur) diyor.Mezhebsizlerden bir kısmı burada iki fikr ortaya atmakdadır. Bunlara göre, eğer işiteceğini düşünmiyerek, sevdiği için, (yâ Resûlallah!) derse, müşrik olmaz. Eğer işiteceğine inanarak söylerse, kâfir olur. Selef-i sâlihînin “rahime-hümullahü teâlâ” yapdığı şeylere şirk diyen ve müslimânlara müşrik damgasını basan bu kimseye sorarız: (Gâib olan) sözü ile ne demek istiyorsun? (Görmediğimiz herşey gâibdir) diyorsan, (yâ Allah) dememiz de şirk olmakdadır. Çünki bu, Allahü teâlânın Cennetde görüleceğine de inanmamakdadır. Eğer, (gâib, yok demekdir) diyorsan, Peygamberlerin “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” ve Evliyânın “rahime-hümullahü teâlâ” rûhlarına nasıl yok diyebilirsin. Rûhların var olduklarını kitâbımızın, ikinci kısmında isbât etmişdik. Yok eğer, (rûhların var olduklarına ve idrâk ve şu’ûr sâhibi olduklarına, ya’nî anladıklarına, duyduklarına inanırız. Fekat, tesarruf yapdıklarına inanmayız) derse, bu sözü Allahü teâlâ red etmekde, (En-nâzi’ât) sûresinin beşinci âyetinde, (Güç işleri yapanlara yemîn ederim) buyurmakdadır. Tefsîr âlimlerinin çoğu meselâ (Beydâvî tefsîri)[2] [ve bunun Şeyhzâde şerhi[3] ve tefsîr-i Azîzî ve Rûh-ul beyân tefsîri, tefsîr-i Hüseynî], bu âyet-i kerîme, meleklerin ve Evliyâ rûhlarının iş yapdıklarını bildirmekdedir dediler.

—

[1] Abdülkâdir Geylânî 561 [m. 1166] de Bağdâdda vefât etdi.

[2] Abdüllah Beydâvî 685 [m. 1286] da Tebrîzde vefât etdi.

[3] Şeyhzâde Muhammed 951 [m. 1544] de vefât etdi.