● İ’tikâdî ve zarûrî bir mes’elede halel bulunursa, necât-ı uhrevî devletinden mahrûmdur. [Îmânda ve zarûrî bilinen husûslarda bir ârıza olursa, âhıretde kurtuluş mümkin değildir.] Ammâ, amelî konularda müsâhale [gevşeklik, ihmâl] olursa, tevbesiz dahî âhırete gidilse, hesâba çekilme, azarlanma olursa dahî, işin sonu kurtuluşdur. 3/38. [Se’âdet-i Ebediyye: 68.]
● Din düşmanı olan nefs-i emmâre ve şeytân-ı la’îni gözetlemek [dikkat etmek] lâzımdır. 1/238 [Mektûbât Tercemesi: 297.]
● A’mâl-i sâlihadan [sâlih amellerden] murâd, islâmın beş şartıdır. 1/304 [Mektûbât Tercemesi: 487.]
● A’mâl-i sâliha-i bedeniyyesiz [beden ile sâlih amelleri işlemeden], kalb selâmeti da’vâsı bâtıldır. 1/39. [Mektûbât Tercemesi: 67.]
● A’mâl-i sûriyye [sûret (beden) ile ilgili ameller], ma’nen yükselme sebebi ve âhıret derecelerinin yükselmesine sebeb olur. 2/46 [Se’âdet-i Ebediyye: 902.]
● A’mâl-i islâmiyye [islâmî ameller] iki kısmdır. Emrleri yapmak ve yasaklardan sakınmak. İlerleme ve yükselme ikinci cüz’e bağlıdır. 1/286 [Mektûbât Tercemesi: 420.]
● Amellerin ve ibâdetlerin efdali, nemâz kılmakdır. 3/77. [Se’âdet-i Ebediyye: 941.]
● A’mâl-i sâliha [sâlih ameller] îmândan değildir. Ammâ, îmânın kemâl bulmasına sebebdir. 2/67 [Se’âdet-i Ebediyye: 54.]
● Amellerin kusûrlu yapıldığını düşünerek, haseneyi yapmakdan, [yapılan iyiliklerden] müte’essir olmak ve utanmak gerekir. 2/53. [Se’âdet-i Ebediyye: 429.]
● Amellerin ve ibâdetlerin efdali, tilâvet-i Kur’ândır. [Kur’ân okumakdır.] Diğer ibâdet ve tâ’atlerin şefâ’atinden, gerek mukarreb meleklerin, gerekse mürsel peygamberlerin şefâ’atinden Kur’ânın şefâ’ati makbûldür. 3/100
● A’yân-ı sâbite, imâm-ı Rabbânî indinde ilm mertebesinde birbiriyle birleşen kemâlât ile yokluklardan ibâretdir. 1/234. [Mektûbât Tercemesi: 286.]