Peygamber efendimizi sallallahü aleyhi ve sellem sağlığında bir an gören, eğer âmâ ise (gözü görmüyorsa), bir an konuşan, îmân etmiş büyük-küçük mü’minlerin birkaç tânesine
veya daha fazlasına verilen isim. Sâhib kelimesinin çokluk şeklidir. Hürmet ve saygı için, “Resûlullah’ın kıymetli ve mübârek arkadaşları” mânâsına Sahâbe-i kirâm denir. Ayrıca onların ismi anıldığında; “Allahü teâlâ onlardan râzı olsun” mânâsına radıyallahü anhüm ecmaîn söylenir.(Bkz. Eshâb)
Bütün din büyükleri buyuruyor ki: “Sahâbe-i kirâm aleyhimürrıdvân, peygamberlerden aleyhimüssalevâtü vetteslîmât sonra insanların en efdali, en üstünüdür.” Resûlullah’ı
sallallahü aleyhi ve sellem bir kerre gören bir müslüman, görmiyenlerin hepsinden, hattâ Veysel Karânî’den kat kat daha yüksektir. Eshâb-ı kirâm aleyhimürrıdvân, Şam’a girince,
bunları gören hıristiyanlar, hâllerine hayran kalıp; “Bunlar, Îsâ aleyhisselâmın havârîlerinden daha yüksektir” dediler. Bu dînin en büyük âlimlerinden olan Abdullah ibni Mübârek
(rahmatullahi aleyh), buyuruyor ki: “Resûlullah’ın sallallahü aleyhi ve sellem yanında giderken hazret-i Muâviye’nin (radıyallahu anh) bindiği atın burnuna giren toz, Ömer bin Abdülazîz’den bin defâ daha
üstündür.” (İmâm-ı Rabbânî)
Sahâbe-i kirâmın aleyhimürrıdvân üstünlüklerini bildiren âyet-i kerîme ve hadîs-i şerîfler pekçoktur.(İmâm-ı Rabbânî)