ALTINCI BÂB

Dördüncü Halîfe emîr-ül mü’minîn Esedillahi Gâlib Alî ibni Ebî Tâlibin “radıyallahü teâlâ anh” Menâkıbı hakkındadır:

Alî bin Ebî Tâlib “kerremallahü vecheh ve radıyallahü teâlâ anh”, ikrâm ve ihsân sâhibi dördüncü yârdır. Dindeki müşkiller onunla çözülmüşdür. Kardeşlik mesnedinin seyyidi odur. Fütüvvet sofrasını o kurmuşdur. Neseb-i şerîfleri Alî bin Ebî Tâlib bin Abdülmüttalib, Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” hazretlerinin neseb-i tâhirlerine ikinci babada [atada] birleşir ki, Abdülmüttalibdir. Neseb cihetinden bundan yakın yokdur. Ammâ, fazîlet husûsu, tertîb-i hilâfet üzeredir. [Üstünlük sırası, hilâfet sırasıdır.]

Birinci Menâkıb: Hazret-i Alî “kerremallahü vecheh” hazretlerinin doğuşları hakkındadır. Doğumları Mekke-i mükerremede vâki’ olmuşdur. [Hicretden yirmiüç sene evvel tevellüd etmişdir.] Fil vak’asından otuz, İskenderden dokuzyüzonbir sene ve Pervîzin pâdişâhlığından sekiz sene geçmiş idi. Vâlidesi Fâtıma hâtun binti Esed bin Hâşim, bir gece rü’yâda gördü ki, evi nûr ile doldu. Kâ’benin etrâfında olan dağlar Kâ’beye secde ediyorlardı. Eline dört kılınç verdiler. Elinden düşüp dört yana dağıldılar. Biri suya düşdü. Biri havâya uçup gitdi. Biri elinden düşüp kırıldı. Biri elinde bir aslan olup, hem kaçar. Hem dağlara düşer. Heybetinden bütün mahlûklar kaçarlar. Benî âdemden bir kimse yanına yaklaşamaz. Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” hazretleri o aslanın yanına varıp ve tutup, kendine boyun eğdirir. Aslan ona itâ’at eder. Mubârek ayaklarına yüzünü ve gözünü sürüp, hizmet-i şerîflerinden ayrılmaz. Bu rü’yâdan dört ay geçmiş idi. Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” Fâtıma hâtunun benzine bakıp, anladı. Dedi ki ey ana! Hâlin nedir. Yüzünde bir değişiklik vardır. Dedi ki, ey oğul! Hâmileyim. Himmet et, oğlum olsun. Bana bağışlar isen, ben de sana düâ ederim, dedi. Fâtıma hâtun, ey oğul, vallahi bu oğlanı sana nezr etdim. Senin olsun, dedi. Ebû Tâlib de kabûl edip, o da, ben de sana bu oğlanı nezr eyledim, ey oğul, dedi.