Abdüllah bin Abbâs ve Abdüllah bin Ömer “radıyallahü teâlâ anhüm” hazretlerinin huzûrlarında Mu’âviye “radıyallahü teâlâ anh” elini, Abdüllah bin Abbâsın “radıyallahü teâlâ anhümâ” dizi üzerine koyup, dedi ki, ben Senin amca oğlundan hilâfete dahâ lâyıkım. Abdüllah bin Abbâs “radıyallahü teâlâ anhümâ” hazretleri buyurdu; niçin. Dedi ki, ondan dolayı ki, ben o halîfenin amcazâdesiyim ki, onu zulm ile katl etdiler. Ya’nî o Osmân bin Affân “radıyallahü teâlâ anh” hazretleridir. Abdüllah dedi ki: O hilâfete senden şu sebeb ile dahâ lâyıkdır ki, Alî “radıyallahü teâlâ anh” hazretlerinin yakınlığı senin amcazâden yakınlığından ileridir. Hazret-i Mu’âviye bunu işitdi ve susdu. Yüzünü Sa’d bin Ebî Vakkâs “radıyallahü teâlâ anh” hazretlerine döndürdü. Dedi ki: yâ Sa’d! Sen hakkı bâtıldan ayırmaz mısın! Bizim lehimize veyâ aleyhimize olur musun. Sa’d dedi ki: Zulmet yeri kapladığı vakt, sabr edemem. Tâ âlem rûşen olsun, gideyim. Hazret-i Mu’âviye dedi, vallahi ben Kur’ân-ı azîm-üş-şânı okudum. Onda bir şey bulmadım. Sa’d dedi: Sen bu sözü kabûl eder misin. Ben Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” hazretlerinden işitdim, Alî bin Ebî Tâlibe buyurdu ki: (Yâ Alî! Sen hak ilesin. Hak senin iledir.) Hazret-i Mu’âviye dedi ki: Bir kimse getir ki, bunu senin ile işitmiş olsun. Sa’d dedi ki: Ümmü Seleme işitmişdir. Râvî der ki; hazret-i Mu’âviye ve o cemâ’at cümlesi kalkıp, Ümmü Selemenin “radıyallahü teâlâ anhâ” huzûrlarına vardılar. Dediler ki: Yâ Ümmül mü’minîn! Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” hazretlerinden sizin rivâyetiniz ile Sa’d bir hadîs-i şerîf söyler. Ümmü Seleme dedi, ne söyler. Der ki, Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” hazretleri Alîye(Sen hak ilesin, hak senin iledir,) buyurmuşdur. Ümm-ü Seleme hazretleri, doğru söyler. Ben kendi evimde, Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” hazretlerinden işitdim buyurdu. Hazret-i Mu’âviye yüzünü döndürüp, hazret-i Sa’d ve sâir Eshâb-ı güzîn hazretlerine bakıp, onlardan özr dileyip, eğer ben bu hadîs-i şerîfi önceden işitmiş olaydım, dâimâ, Alî bin Ebî Tâlibin hâdimi olurdum, buyurdu.

19– Abdüllah bin Abbâs “radıyallahü teâlâ anhümâ” rivâyet etdi. Habîb-i ekrem “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” hazretleri buyurdular ki: (Ben ilmin terâzîsiyim. Alî o terâzînin kefeleridir. Hazret-i Hasen ve Hüseyn ipleridir. Fâtıma alâkasıdır [kefelerin asıldığı demiridir] ve benden sonra imâmlar o terâzinin amûdîdir [düşey demiridir].