O da yere koydu. Sesleri kesildi. Yine onları yerden alıp, Osmânın eline verdi. Yine tesbîh eylediler. O da yere koydu. Sesleri kesildi. Onları Alînin eline verdi. Yine tesbîhe başladılar. O da yere koydu. Sükût eylediler. (Şevâhid-ün nübüvve)den alınmışdır.

Kırkdördüncü Menâkıb: Çihâr yâr-i güzînin “rıdvânullahi teâlâ aleyhim ecma’în” medhini, bu menâkıb-ı şerîfin toplayıcısı ve yazarı olan âsî ve müsrif, Allahü teâlânın kullarının en hakîri ve fakîri, Seyyid Eyyûb bin Sıddîk ibni Seyyid Alî bin Muhammed el müştehir bi hazret bâbâ el mülekkab bi âcizî Urmavî der ki, ceddi âlimiz olan hazret-i Bâbâ “kaddesallahü sirrehül’azîz ve nevverallahü merkadehü ve ce’alel cennete mesvahü” ba’zı vecd ve sekr hâlinde, huzûr veren, hikmet dolu bir kitâb te’lîf etmişlerdir. (Bâbâ) demekle şöhret bulmuşdur. O kitâba mahsûs bir hikâye yazmışdır. Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” hazretlerinin na’t-i şerîfleri, medh-i şerîfleri beyânında ve Çihâr yâr-i bâ safâ “radıyallahü teâlâ anhüm” hazretlerinin medh-i şerîfleri beyânında. O hikâyeden de bir mikdâr teberrüken yazalım. Nûr-ün alâ nûr olsun. Hikâye şi’r şeklinde nakl edildi ve yazıldı.

Bir sözüm vardır, derim ey merdümân [insanlar],
Cânını mum eyleyip, önünce yan.

Dinler isen, bir hikâye söyleyim,
Mustafânın Çihâr yârın medh eyleyim.

Tabi’i merdâne isen gel beri,
Ger usanırsan da gâyet git geri.

Neyse ki, meclis bu dem biraz gider,
Aşk ile dinlediğin sana yeter.

Aşk ile dinler isen ey din eri,
Nitekim bu tanıtır, her bir eri.

Var ise gözün yaşı sığa, gide,
Aç kulağı ki, bu söze yer ede.