Ten olasın, câyı onu bilesin,
Cân ve dilden ona ikrâr veresin.

Çün yürürsen, dîninle yürü sen,
Çün bilesin aldın imdi biri sen.

Kim onun yoluna verse bir dinâr,
Koymaz onu tamu’da ki yandıra nâr.

Nâr onun içindir onu tanımaya,
Çâr-ı yârına onun inanmıya.

Her ki bu mâni’den almadı haber,
Kılmadı o nefsini zîr-ü zeber.

Bağlamadı beline nûrdan kemer,
Kalbi kara, gözünü gaflet yumar.

Gaflet olmasa gözünde ey civân,
Sen seni her dem göresin hoş iyân.

Cümle eşyâ maksûdu sen olduğun,
Hem görürsün âna hayrân kaldığın.

Kim ki tanıdı onu kurtuldu ol,
Ölü gördü nefsini Hak buldu ol.

Ey işiten sıdk söyle sâdık ol,
Ândan oldu, ehl-i Hakka doğru yol.

Bil onun dîni ulaşmışdır sana,
Hâl onun zikri ulaşmışdır sana.

Zî beşâret bir tecellîdir gelir,
Hamdü lillah ki gönül dolmuş gelir.

•

Çâr-i yârin mührü dâim sendedir,
Mustafânın mi’râcı seyrindedir.

Bil yakîn ki, lâyık oldun dergâha,
Hakkın feyzi her dem içindedir.

Cümle melek tesbîhi oldun bu kez,
Tesbîhine çarh olanlar bendedir.