33– Kâfirlerin bayram günlerinde, o güne mahsûs şeylerini, onlar gibi kullanmak, bunları kâfire hediyye etmek küfr olur.

34– Akllı, bilgili, edebiyyatcı olduğunu göstermek için veyâ yanındakileri hayrete düşürmek, güldürmek, sevindirmek veyâ alay etmek için söylenen sözlerde (küfr-i hükmî)den korkulur. Gadab, kızgınlık ve hırs ile söylenen sözler de böyledir.

35– Gıybet eden kimse, ben gıybet etmedim, onda bulunan şeyi söyledim derse, böyle söylemek küfr olur.

36– Çocuk iken nikâh edilmiş kız, âkıl ve bâlig olduğu zemân, îmânı, islâmı bilmese, sorulunca anlatamasa, zevcinden boş olur, kendisi mürted olur. Erkek de böyledir.

37– Bir mü’mini [haksız olarak], öldüren veyâ öldürülmesini emr eden kimseye, iyi yapdın diyen kâfir olur.

38– Katli vâcib olmıyan kimse için, öldürülmesi lâzımdır demek küfr olur.

39– Bir kimseyi haksız olarak döven veyâ öldüren zâlime, iyi yapdın, bunu hak etmişdi demek küfr olur.

40– Yalan olarak, Allahü teâlâ biliyor ki, seni çocuğumdan çok seviyorum demek küfr olur.

41– Mevki’ sâhibi bir müslimân aksırınca, buna (Yerhamükallah) diyen kimseye, büyüklere karşı böyle söylenmez demek küfr olur.

42– Vazîfe olduğuna inanmıyarak, hafîf görerek nemâz kılmamak, oruc tutmamak, zekât vermemek, küfr olur.

43– Allahın rahmetinden ümmîdini kesmek küfr olur.

44– Kendisi harâm olmayıp, sonradan hâsıl olan bir sebebden dolayı harâm olan mala, paraya (harâm-ı li gayrihî) denir. Çalınan ve harâm yollardan gelen mal böyledir. Bunlara halâl demek küfr olmaz. Leş, domuz, şerâb gibi, kendileri harâm olan şeylere (harâm-ı li aynihî) denir. Bunlara halâl demek küfr olur.

45– Harâm oldukları, kesin olarak bilinen bütün günâhlara halâl demek de, küfr olur.

46– Ezân, câmi’, fıkh kitâbları gibi islâmiyyetin kıymet verdiği şeyleri aşağılamak, küfr olur.

47– Abdestsiz olduğunu bildiği hâlde nemâz kılmak küfr olur.