Abdest İçin Kolaylıklar (Mest ve Yara Üzerine Mesh)

Mesh, sıvazlamak demekdir. İki dürlü mesh vardır:

1 — MEST ÜZERİNE MESH:

Mest, ayağın yıkanması farz olan yerini örten, su geçirmez ayakkabı demekdir. Mest büyük olup da, parmaklar mestin ucuna kadar gitmez ve mesh boş yer üzerine rastlarsa, câiz olmaz. Mestin, bir sâat yol yürüyünce, ayakdan çıkmayacak şeklde sağlam ve ayağa uygun olması lâzımdır.

Tabanı ile ayak üstü veyâ yalnız tabanı deri kaplanmış çorap üstüne mesh yapmak câizdir.

Sert olup da yürürken aşağı düşmeyen çorap üzerine mesh etmek câizdir.

Mestler, abdestsizliğin ayaklara geçmesine mâni’ olmakdadır. Ayaklar yıkandıkdan sonra mestleri giymek ve bundan sonra abdest almak câizdir.

Mesh, mestlerin üstüne yapılır. Mestlerin altına, ya’nî tabanına mesh yapılmaz.

Sünnet üzere mesh etmek için, sağ elin yaş beş parmağı, sağ mest üzerine, sol elin parmakları da, sol mest üzerine, boylu boyunca yapışdırılıp, ayak parmakları üzerine gelen ucundan, bacağa doğru çekilir. El ayaları meste değdirilmez. Meshin üç el parmağı eninde ve boyunda olması farzdır.

Mesh, elin dış tarafı ile câiz ise de, iç kısmları ile yapmak sünnetdir.

Yaş ot üstünde yürüyerek veyâ yağmur ile, mestlerin üzeri ıslanırsa mesh yerine geçer.

Mest üzerine mesh müddeti, mukîm olan için, yirmidört sâatdir. Müsâfir için, üç gün üç gece, ya’nî yetmişiki sâatdir. Bu müddet mesti giydiği zemân değil, mesti giydikden sonra, abdesti bozulduğu zemân başlar. Mestli kimse, abdesti bozuldukdan sonra yirmidört sâat geçmeden sefere çıksa, bu mestlere üç gün ve gece mesh edebilir. Müsâfir iken mukîm olsa, yirmi dört sâat geçmiş ise, mestleri çıkarıp, ayaklarını yıkayarak abdest alır.

Ayağın üç parmağı sığacak kadar yırtığı bulunan mest üzerine mesh etmek câiz değildir. Yırtık, bundan az ise, mesh câiz olur.