Sonra bana: Ey Müveyhibe! Beni dünyâ hazîneleri ve dünyâda bâkî kalmakla, Cennet ve Allahü teâlâya kavuşmak arasında muhayyer bırakdılar, buyurdu. Ben, yâ Resûlallah! Anam babam sana fedâ olsun. Dünyâ hazînelerini ve dünyâda kalmağı ve sonra Cenneti seçiniz, dedim. Hâyır ey Müveyhibe! Allahü teâlâya kavuşmağı ve Cenneti seçdim, buyurdu. Bir kaç gün sonra da hastalandı.

• Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” bütün hastalıklarında, Allahü teâlâdan sıhhat ve âfiyet taleb ederdi. Fekat son hastalığında ey nefs, tâkatsızlıkdan niçin başkasına sığınıyorsun, buyurdular.

• Hazret-i Âişe “radıyallahü anhâ” şöyle anlatmışdır: Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” sıhhatde olduğu günlerde buyurdu ki: (Hiçbir Peygamber Cennetdeki makâmını görmeden dünyâdan gitmez. Onu muhayyer bırakırlar. İsterse Cennete kavuşdururlar. İsterse sıhhate kavuşdururlar.) Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” son hastalığında, mubârek başını benim dizime koymuşdu. Bir ân gözünü evin tavânına dikdi. Sonra (Allahümme er-refîkül a’lâ) buyurdu. Anladım ki, Refîkül a’lâyı seçdi. Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” son sözü bu oldu.

• İbni Mes’ûd “radıyallahü anh” şöyle anlatmışdır: Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” vefâtından bir ay önce, bizi hazret-i Âişenin “radıyallahü anhâ ve an ebîhâ” evinde topladı. Bize hayr düâlar yapdı ve vasıyyetlerini bildirdi. Allahü teâlâ bizim üzerimize (bizden sonra) halîfe verdi buyurdu. Biz rıhletiniz ne zemândır diye süâl etdik. Eshâbımdan ayrılıp, Allahü teâlâya kavuşmak, Cennetde olmak zemânı yaklaşdı, buyurdu.

• Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Mu’âzı “radıyallahü anh” Yemene gönderirken, uzun bir vasıyyetde bulundu. Ey Mu’âz! Eğer bir dahâ görüşmemiz mümkin olacak olsaydı, vasıyyetimi kısa yapardım! Lâkin kıyâmet gününe kadar seninle buluşamayacağız, buyurdu. Nitekim Mu’âz “radıyallahü anh” Yemende iken, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” vefât etdi.