• Bir gün Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” hazret-i Ebû Bekr, hazret-i Ömer, hazret-i Osmân, hazret-i Talha, hazret-i Zübeyr “radıyallahü teâlâ anhüm ecma’în” ile Hira dağı üzerinde idiler. Dağ sallandı. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” dağa hitâb ederek, sâkin ol, senin üzerinde bir Peygamber, bir sıddîk ve şehîdler var, buyurdu.
• Hazret-i Âişe “radıyallahü anhâ” şöyle demişdir: Bir gün Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” izn veriniz de beni vefâtımdan sonra senin yanına defn etsinler, dedim. Seni benim yanıma nasıl defn etsinler, kabrimin yanında Ebû Bekrin, Ömerin “radıyallahü anhümâ” ve Îsâ bin Meryemin “aleyhisselâm” kabrlerinden başka kabr olmayacak, buyurdu.
• Yine hazret-i Âişe “radıyallahü anhâ” şöyle anlatmışdır: Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” birgün hazret-i Osmâna “radıyallahü anh” bakdı ve Allahü teâlâ Osmâna rahmet eylesin, o şehîd olacakdır, buyurdu. Sonra hazret-i Alîye “radıyallahü anh” ve Zübeyre “radıyallahü anh” bakdı ve siz birbirinizle harb edeceksiniz! Zübeyr, sen âsî olsan gerekdir, buyurdu. Sonra Talhaya “radıyallahü anh” bakıp, Allahü teâlâ bunu şehîd edene rahmet etsin, buyurdu.
• Hazret-i Âişe “radıyallahü anhâ” şöyle anlatmışdır: Bir gün Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Eshâbımdan birinin buraya gelmesini istiyorum. Ona ba’zı söyliyeceklerim var, buyurdu. Ebû Bekri “radıyallahü anh” çağırayım mı dedim. Birşey söylemedi. Anladım ki, ona diyeceği bir şey yokdu. Ömeri “radıyallahü anh” çağırayım mı dedim. Yine birşey söylemedi. Anladım ki istediği o da değildi. Sonra Osmân bin Affânı “radıyallahü anh” çağırayım mı dedim. Çağır gelsin, buyurdu. Hazret-i Osmânı “radıyallahü anh” çağırdım. Gelip Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” huzûruna oturdu. Resûlullah ona ba’zı şeyler söyledi. Hazret-i Osmânın rengi değişdi. Bir şeyler dahâ söyledi. Rengi eski hâline döndü. Hazret-i Osmânın evini kuşatdıkları zemân, niçin muhârebe etmiyorsun, diye sordular. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” bana çok şeyler söyledi.