Abdüllah bin Amr o iki kimseden birine, bunu nasıl katl etdin diye sordu. O kimse üzerine hamle yapıp öldürdüm, dedi. Abdüllah bin Amr ona, hâyır bunun kâtili sen değilsin, dedi. Sonra diğer şahsa nasıl katl etdin diye sordu. O kimse dedi ki, birbirimize hücûm etdik. Ben kuvvetli bir vuruşla vurdum. Atından yere düşdü. Dizleri üzerinde durup, Cebrâîl ve Mikâîl “aleyhimesselâm” arasında pişmân olacak kimse felâh bulmasın, dedi. Sonra sağına soluna bakındı. Yanına yaklaşıp başını kesdim, dedi. Bunun üzerine Abdüllah bin Amr o kimseye şu gümüşleri al ve Cehenneme gideceğini de bil, dedi. O şahs, ölürsek vay hâlimize! Öldürürsek vay bize dedi. Gümüşleri yere atıp “İnnâlillah ve innâ ileyhi râci’ûn” âyet-i kerîmesini okudu. Hazret-i Mu’âviye, Abdüllah bin Amra ne oldu dedi. Bunun üzerine Abdüllah bin Amr şöyle dedi: Ben şâhidlik ederim ki, mescid yapılırken herkes bir taş getirdi. Ammâr bin Yâser iki taş getirdi. Resûlullahdan “sallallahü aleyhi ve sellem” işitdim, buyurdu ki: “Ey Ammâr! Seni isyân edenlerden bir gurub şehîd edecekdir. Sonra bana dönerek, ey Abdüllah, Ammârı katl edeni Cehennem ateşiyle müjdele buyurdu, dedi.

• Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” hazret-i Alîye “radıyallahü anh”, yakın zemânda seninle Âişe “radıyallahü anhâ” arasında bir hâdise vukû’ bulacakdır, buyurdu. Bu Cemel vak’asına işâret idi. Hazret-i Alî “radıyallahü anh” bu iş Eshâb arasında yalnız bana mı mahsûsdur, dedi. Resûlullah, evet yâ Alî buyurdu. Hazret-i Alî, o zemân ben Eshâbın en kötüsü olmuş olurum, dedi. Hâyır, öyle olmuş olmaz. Fekat o hâdise vukû’ bulur. Ona gâlib gelirsin ve onu tekrâr makâmına gönderirsin, buyurdu. Nitekim Cemel vak’asında hazret-i Alî gâlib geldi. Hazret-i Âişeye hurmet ve ikrâmda bulunarak, onu Medîneye gönderdi.

• Hazret-i Alî “radıyallahü anh” Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” Yemenden bir mikdâr altın gönderdi. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” bu altınları Necid halkına paylaşdırdı.