• Emîr-ül mü’minîn hazret-i Osmân “radıyallahü anh”, şehîd edildikden üç gün sonra defn edildi. Beş gün sonra ise halk hazret-i Alînin yanına gelip, halîfeliği kabûl etmesini istediler. Zîrâ o sırada halîfeliğe ondan dahâ lâyık kimse yokdu. Hazret-i Alî “radıyallahü anh” kabûl etmemek için çok uğraşdı. Ancak sonunda kabûl etdi ve hâzır bulunanlar ile bî’at yapdı. Bî’at edenler arasında Huzeyme bin Sâbit, Ebül Heysem bin Tîhân, Muhammed bin Müslim, Ammâr bin Yâser, Ebû Mûsel Eş’arî, Abdüllah bin Abbâs “radıyallahü anhüm ecma’în” gibi dahâ nice kimseler vardı. Hazret-i Talha ve hazret-i Zübeyr “radıyallahü anhümâ” da bî’at etdiler. Abdüllah bin Ömer, Sa’d bin Ebî Vakkâs da ehl-i kıble ile savaşmağa katılmamaları kaydıyla bî’at etdiler. Bu husûsdaki hadîs-i şerîfleri sebeb olarak gösterdiler. Hâsılı, hazret-i Alînin hilâfeti bî’at ile gerçekleşdi. Hâl ve akd ehli, bu husûsda ittifâk etdiler. Hazret-i Alînin “radıyallahü anh” vilâyetinin ve kerâmetinin nihâyeti yokdur.
• Sahîh rivâyetlerle sâbit olmuşdur ki, hazret-i Alî mubârek ayağını atının üzengisine koyarken Kur’ân-ı kerîmi okumağa başlar, diğer ayağını koyarken veyâ bir rivâyete göre de ata binip oturunca temâmını hatm ederdi.
• Esmâ binti Umeys hazret-i Fâtımanın “radıyallahü anhümâ” şöyle anlatdığını rivâyet etmişdir: Zifâfa girdiğim gece, Alîden “radıyallahü anh” korkdum. Çünki yer onunla konuşuyordu. Sabâhleyin bu hâli Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” anlatdım. Resûlullah secde yapdı. Bir müddet sonra mubârek başını kaldırdı ve bana şöyle buyurdu: “Sana müjdeler olsun ey Fâtıma! Senin neslin çok temiz olacak. Allahü teâlâ kocanı diğer insanlardan dahâ fazîletli kıldı. Yeryüzüne, şarkdan garba her ne oluyorsa, ona haber vermesini emr eyledi, buyurdu.
• İmâm-ı Fahreddîn Râzî “rahmetullahi aleyh” (Tefsîr-i kebîr)inde şöyle yazmışdır: İmâm-ı Alînin “radıyallahü anh” sevdiklerinden Abdüllah Esved adında bir kimse vardı. Bir gün hırsızlık yapdı.