Birincisinde sahîh olmaz. (Kalkıp eve gelmezsen, vallahi seni döğerim) deyince, hemen kalkıp, halâya girer, sonra giyinir eve gider. Anahtarı almak için tekrâr gelir ve ikinciye eve giderse, yemîni sahîh olmaz. Çünki bu işler, eve gelmeği gecikdirmek sayılmaz. Onu döğmesi lâzım gelmez. Hâzırlanan kadına (Sokağa çıkarsan, boş ol!) denilse, kadın oturup, sonra kalkar, çıkarsa boş olmaz. Çocuğu döğmeğe kalkan adama (Bunu döğersen, seninle konuşmam!) diye yemîn edilse, adam biraz oturup sonra döğerse, konuşmaması lâzım gelmez. Berâber yiyelim, diyene, (Seninle yirsem…) diye, yemîn edip gitse, sonra gelip yiseler, yemîn olmaz.

3 — Lagv [boş yere] yemîndir. Geçmiş birşey için zan ile, yanlış yemîn etmekdir. Bunda, günâh da, keffâret de yokdur.

Üç yemînde de, unutarak, zorlanarak yemîn etmek veyâ yemîni bozmak, bunları bilerek, istiyerek yapmak gibidir.

Mün’akıde yemînin sahîh olması için, yemîni yerine getirebilmek, aklen veyâ fi’len mümkin olmalıdır. Zemân bildirmiş ise, zemânın sonuna kadar mümkin olmalıdır. Çünki, yemîni yerine getirmek, zemânın sonunda vâcib olur. Mümkin olmıyan bir şeye yemîn etmek günâhdır. Vallahi hakkını yarın sabâh vereceğim deyince, sabâh olmadan, ikisinden biri ölürse, yemîn sahîh olmaz. Çünki, vaktin sonunda, yemîni yerine getirmek mümkin değildir. Bu küpün suyunu bugün içeceğim diye yemîn edince, küpde su yok ise veyâ var iken, gün bitmeden döküldü ise, yemîn sahîh olmaz. Zemân bildirmedi ise, küpde su yok ise, yemîn yine sahîh olmaz ise de, su var iken, yemînden sonra döküldü ise, yemîn sahîh olur ve içmediği için, bozulmuş olup, keffâret lâzım olur. Çünki zemân bildirilmiyen yemîni yerine getirmek öleceği zemân vâcib olur ise de, öleceği zemân yapmak ve yapamayınca keffâret veyâ vasıyyet etmek meşakkat olduğundan, imkân bulunca yapmak vâcib olur.

Semâya çıkacağım veyâ şu taşı altın yapacağım diye yemîn edince, yapmadığı için, hânis olup keffâret verir. Çünki fen bunu yapamıyor ise de, aklen olmıyacak şey değildir. Melekler ve birkaç Peygamber “salevâtullahi aleyhim ecma’în” göke çıkdığı gibi, taşı meydâna getiren atomlar da altın atomları hâline dönebilir.

İbni Âbidîn, talâkı anlatırken diyor ki, (Şu işi yaparsam, bana halâl olan herşey harâm olsun, diye, iki iş için iki kerre söylerse, birinci işi yapınca, zevcesi bir bâin boş olur. Sonra ikinci işi yaparsa, ikinci def’a boş olur. Çünki ikinci işi yaparken, zevcesinin nikâhında bulunmaması, ikinci yemînin sahîh olmasına te’sîr etmez. İkinci yemîni söylerken nikâhında bulunduğu için, bu yemîni de sahîh olmuşdur).

(Mültekâ) ve (Dürr-ül-muhtâr) kitâblarında diyor ki, (Yemîn etmek üç dürlü yapılır: Allahü teâlânın ismleri ile, küfre sebeb olan birşeyi şarta bağlamakla ve talâkı, boşamağı şart etmekle [şart olsun demekle] yemîn edilir. Allahü teâlânın ismleri ile yemîn, yâ harf ile veyâ kelime ile olur. İsmin başında (bi, tâ, ve) harflerinden biri söylenip, ismin sonu esre okunursa, yemîn olur. Yemîn, yalnız Allahü teâlânın ismleri ile olur. Başka şeylerle müslimân yemîni olmaz. Allahü teâlânın ismlerinden, Halîm, Alîm, Cevâd gibi, insanlar için de kullanılan bir ism ile yemîn ederken, Allahü teâlânın ismi olduğunu niyyet etmek lâzım olur. Yemîn etmek âdet hâlini alan ba’zı sıfatları ile de yemîn câizdir. Allahü teâlânın kudreti veyâ azameti, rahmeti için demek gibi. Kur’ân-ı kerîm, Peygamber “salevâtullahi aleyhim ecma’în”, Kâ’be için diyerek yemîn olmaz. Nâmusum üzerine söz veriyorum, şerefim üzerine doğru söyliyorum demek, yemîn değildir. Cânın için, başın için gibi yemîn etmek harâmdır. Allah için yemîn ediyorum demek, yemîn olur. Allaha ahd ediyorum, Allaha mîsâk ediyorum, yemîn olur. Kasem ediyorum, half ediyorum, yemîn ediyorum veyâ … ederim yâhud eşhedü diyerek, Allahü teâlânın ismini söylememek de yemîn olur. Ahdım olsun, nezrim olsun, yemînim olsun demek yemîn olur. Eğer bunu yaparsan kâfirsin veyâ yehûdîsin yâhud hıristiyansın veyâ